Natalia & Przemek

Ostatnia sobota wakacji. Słoneczny dzień i kurs na Białogard. Przygotowania Przemka odbyły się w jego rodzinnym domu. Przemek, otoczony najbliższymi, z dbałością dobierał każdy detal swojego stroju. Muszka wiązana z chirurgiczną precyzją, buty błyszczące jak lustro (w których widziałem odbicie obiektywu), mankiety koszuli, spinki, zegarek, perfumy, marynarka. Po wykonaniu zdjęć rekwizytów zacząłem fotografować przygotowania pana młodego. Przemek był w pełni skoncentrowany, a każdy jego ruch miał w sobie coś wyjątkowego – jakby przygotowywał się nie tylko do ślubu, ale do najważniejszej roli swojego życia. Widać było, że czuł się sobą – spokojny, pewny, gotowy na to, co miało nadejść.

O godzinie 12.30 byłem już u Natalii. Jej dom był pełen energii i radosnego chaosu – dokładnie taki, jakiego można się spodziewać podczas przygotowań panny młodej. Podczas zdjęć panowała atmosfera, która przypominała sceny z komedii romantycznej: śmiechy, szybkie kroki i wszechobecne pytanie: „A gdzie moja…?”. Tym razem nie było miejsca na stres – tylko ekscytacja i dobra zabawa. Na stole przygotowałem małe fotograficzne atelier, gdzie znalazły się wszystkie najważniejsze detale tego dnia: zaproszenia, kwiaty, obrączki, buty, biżuteria, podwiązka i flakon perfum Chanel Chance. Ich zapach subtelnie unosił się w powietrzu, dodając przygotowaniom nuty elegancji. Zanim Natalia ubrała się w suknię ślubną zrobiłem zdjęcia sukni zawieszonej na karniszu, oświetlonej promieniami wpadających przez okno słońca. Kilka zdjęć dziewczyn w szlafrokach z napisem „Panna Młoda” i „Świadkowa” i po chwili zaczynamy fotografowanie przygotowań. Czasu miałem bardzo mało, ale zdjęcia z przygotowań dzięki także naturalności przed obiektywem Natalii wyszły rewelacyjnie.

Kiedy nadszedł czas błogosławieństwa, dom wypełnił się rodziną. Gwar rozmów ustąpił miejsca wzruszeniu i cichej powadze. Rodzice Natalii i Przemka, z dumą i miłością, wypowiadali słowa życzeń, które poruszyły każdego w pokoju. Przemek, stojąc obok Natalii, patrzył na nią z takim uwielbieniem, jakby w tej chwili nic innego na świecie się nie liczyło. To był moment, który z pewnością na zawsze zostanie w ich pamięci (i na moich kartach pamięci 🙂

Ślub odbył się kościele Najświętszego Pana Jezusa w Łobzie – dzień, na który czekali Natalia i Przemek. Jadąc na miejsce ceremonii, trzymałem w myślach listę rzeczy, które muszę sprawdzić przed ślubem: światło, ustawienie w kościele, kadry… Nagle na poboczu zobaczyłem autostopowiczkę. Machnęła do mnie rozpaczliwie. Zatrzymałem się i okazało się, że to operatorka kamery z którą dziś współpracuję. Samochód którym wyjechała kilka minut przede mną stanął na poboczu… Spakowaliśmy szybko jej rzeczy i szybko pojechaliśmy do Łobza.

Kościół w Łobzie był przepięknie przystrojony – kwiaty, świece, delikatne światło wpadające przez witraże. Natalia i Przemek stali przed ołtarzem, a emocje wypełniały każdy kąt świątyni. Rodziny, znajomi, wszyscy patrzyli na tę parę, która właśnie pojawiła się w kościele..

Ale, jak to bywa, los znów postanowił wprowadzić mały zwrot akcji. Podczas przysięgi… zabrakło prądu. Jak się domyślacie brak światła dla fotografa to istne hara-kiri. Światła w kościele zgasły, mikrofon przestał działać, a na sali zapanowała cisza. Pomimo braku prądu ksiądz nie przerwał przysięgi. W takich sytuacjach przydają się jasne obiektywy! Czasem to, co nieoczekiwane, dodaje historii charakteru, a zdjęciom – autentyczności, której nie da się podrobić.

Po ceremonii przenieśliśmy się do Młyna nad Starą Regą w Tarnowie. To miejsce to prawdziwy raj dla fotografa ślubnego. Położony wśród lasów, nad rzeką Regą, młyn oferuje nie tylko rustykalny klimat, ale także różnorodne scenerie do zdjęć. Drewniane elementy, ceglane ściany i otaczająca natura tworzą harmonijną całość. Podczas mini sesji w trakcie wesela wykorzystaliśmy te elementy, tworząc romantyczne i naturalne ujęcia. Podczas przerwy wykonałem zdjęcia grupowe i zdjęcia indywidualne z młodą parą. Zawsze staram się, aby zdjęcia w ogrodzie były także wesołe, zwariowane i takie też były! Po tej spokojniejszej części sesji zrobiliśmy serię wesołych ujęć. Przy muzyce z przenośnego głośnika i kolorowych świecach dymnych zrobiliśmy prawdziwą dyskotekę. Zabawa na parkiecie była także świetna! Poprowadził ja DJ Kapitan, który zna Młyn nad Starą Regą jak nikt inny.

Miłość tak samo jak wino potrafi zawrócić w głowie. Dlatego kiedy Natalia zaproponowała, aby sesję ślubną wykonać w Winnicy wiedziałem, że będzie to świetna mieszanka miłości i romantyzmu wśród aromatu dojrzewających winogron oraz odrobiny klimatu jak z toskańskiego filmu. Do naszej sesji wybraliśmy Winnicę Kojder – chociaż to nie był pierwszy wybór to okazał się trafny.

Matematyka w obiektywie, harmonia w kadrze, proporcja…

Winnica Kojder to taka mała Toskania – miejsce, w którym każdy kadr wydaje się wyjątkowy. Głębia zieleni i symetria winorośli (tak – w fotografii matematyka ma ogromne znacznie) tworzą niepowtarzalny klimat tego miejsca. Fotografia, choć często wydaje się sztuką pełną emocji i przypadkowych ujęć, w rzeczywistości opiera się także na matematyce. Linie winorośli prowadzą wzrok w głąb obrazu, tworząc idealne tło.

Fotografując Natalię i Przemka starałem się wykonać kadry, które do nich pasują. Brak tu sztuczności oraz dziwnych i nienaturalnych póz. Oczywiście sesja zdjęciowa w przeciwieństwie do innych elementów reportażu ślubnego jest nieco reżyserowana, jednak zawsze ten wyreżyserowany kadr musi być zgodny z osobami, którzy się na nim znajdują. Jako fotograf często podczas sesji stawiam sobie pytanie – czy główni „aktorzy mojego filmu” polubią siebie i swoją rolę podczas oglądania zdjęć – zaraz po ich otrzymaniu i za kilka lat? Drugie pytanie: Jakby się zachowywali gdyby byli tu sami, beze mnie, bez wycelowanego w nich aparatu. Jakby się zachowywali gdyby byli tu sami na randce? A jak na randce + długiej rozłące? Szukam takich kadrów w swojej głowie i staram się je utrwalić za pomocą „puszki i obiektywu”. To są właśnie te momenty autentyczności do których dążę podczas sesji ślubnej. Momenty, które sprawiają, że zdjęcia stają się wyjątkowe, bo pokazują nie tylko zewnętrzny obraz, ale i uczucia, towarzyszące tej chwili.